U Aleju zaslužnih građana, na Gagin grob, došla je nekolicina njegovih prijatelja, sestričina Milene Dravić, kao i nekoliko glumaca
Dragan Nikolić preminuo je 11. marta 2016. godine, a u subotu, 9. marta 2019. održan je pomen slavnom glumcu na Novom groblju.
U Aleju zaslužnih građana, na Gagin grob, došla je nekolicina njegovih prijatelja, sestričina Milene Dravić, kao i glumci Goran Sultanović, Đurđija Cvetić, Milan Caci Mihailović, Branka Petrić i Milica Mihajlović.
Doajen srpskog glumišta Dragan Nikolić rođen je 20. avgusta 1943. godine u Beogradu. Posle završene osnovne škole upisao je Četrnaestu beogradsku gimnaziju koju nije završio, jer je bio premešten u Ekonomsku školu.
Nakon dve godine provedene u srednjoj školi polagao je i položio prijemni ispit na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju, i tada, kao sedamnestogodišnjak, bio najmlađi student. Diplomirao je na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu.
Filmsku karijeru počeo je 1964. godine manjom ulogom u filmu “Pravo stanje stvari”, tada je potpisan krštenim imenom Dragoslav Nikolić.
Zasluge za izmenu nadimka na mestu imena duguje grešci na kraju televizijske serije “Dovoljno je ćutati” iz 1965. godine kada mu je u kajronu za uloge umesto imena stavljen nadimak koji će obeležiti njegovu karijeru.
Prvu značajniju glavnu ulogu ostvario je ulogom u filmu “Kad budem mrtav i beo” (1967) Živojina Pavlovića. Glavne i veće sporedne uloge ostvario je u više od trideset filmova; ističu se još “Horoskop” (B. Drašković, 1969); “Bube u glavi” (M. Radivojević, 1970), “Uloga moje porodice u svetskoj revoluciji” (B. Čengić, 1971), “Mlad i zdrav kao ruža” (J. Jovanović, 1971), “Bez reči” (M. Radivojević, 1972, Car Konstantin u Nišu), “Kičma” (V. Gilić, 1975), “Nacionalna klasa” (G. Marković, 1979, Car Konstantin), “Ko to tamo peva” (S. Šijan, 1980), “Banović Strahinja” (V. Mimica, 1981), gde je za ulogu turskog pljačkaša Alije nagrađen Zlatnom arenom u Puli, “Sezona mira u Parizu” (P. Golubović, 1981), „Nešto između“ (S. Karanović, 1983), “Balkan ekspres” (B. Baletić, 1983), “Obećana zemlja“ (V. Bulajić, 1986), “Poslednji krug u Monci” (A. Bošković, 1989), “Original falsifikata” (D. Kresoja, 1991).
Veliku popularnost kod mlađe publike doneo mu je lik Prleta iz serija i filmova “Otpisani” (1974) i “Povratak otpisanih” (1976), režisera Aleksandra Đorđevića, a istakao se i u seriji šou programa “Obraz uz obraz”, zajedno sa suprugom Milenom Dravić.
Godine 2000. uručena mu je nagrada “Pavle Vuisić”, koja se dodeljuje glumcu za životno delo.
Od septembra 2011. do 2013. godine, bio je voditelj popularnog svetskog kviza “Multimilioner” na TV Pink
telegraf